Τσβάιχ, Άρνολντ

(Zweig). Γερμανός συγγραφέας (Γκρος-Γκλογκάου, Σιλεσία 1887 – Βερολίνο 1967). Από ταπεινή εβραϊκή οικογένεια, σπούδασε φιλολογία και κοινωνιολογία. Στο Βερολίνο ήταν συντάκτης της Judische Rundschau. Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία (1933), κατέφυγε στην Παλαιστίνη και ξαναγύρισε στη Γερμανία το 1948, για να εγκατασταθεί στο Ανατολικό Βερολίνο, όπου ονομάστηκε πρόεδρος της Γερμανικής Ακαδημίας των Τεχνών και τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν (1958). Ήδη στα νεανικά του Διηγήματα για την Κλαυδία (1912), τα κοινωνικά και ψυχολογικά θέματά του φαίνονται προσκολλημένα σε έναν βασικά παραδοσιακό αφηγηματικό τύπο. Η προβληματική του πολέμου βρίσκεται στη βάση του κύκλου Ο μεγάλος πόλεμος των λευκών ανθρώπων (1913-57), στον οποίο ανήκουν τα έργα Μια νέα του 1914, Μπροστά στο Βερντέν, Το ζήτημα του λοχία Γκρίσα, Το χρυσόμαλλο δέρας της αρκούδας, Ανακωχή. Έγραψε επίσης μελέτες για το γερμανικό και για το εβραϊκό θέατρο στη Γερμανία και πολλά θεατρικά έργα: Η Αβιγαία και ο Νάβαλ (1913), Ιερός φόνος στην Ουγγαρία (1919), που αναφέρεται στους αντισημιτικούς διωγμούς, Ο διωγμός του 1744.